Jee wat een ze*kerd van een vent was dt zeg @Simterklaas.

Welkom op het forum trouwens!!

Bij de laatste flat waar ik vandaag de post bezorgde, kwam op gegeven moment een oudere man - strak in een zwart pak, buiten stond een begrafenisauto half op de stoep - naar me toe om te vragen waar een bepaald adres was. Omdat ik niet precies wist waar dat adres was (ligt buiten mijn wijk), keek ik op mijn mobiel met gps waar dat was. Komt er intussen een half dozijn aan 60+-ers bij staan om zich er mee te bemoeien en iedereen riep weer wat anders: alle richtingen op, behalve de goede kant op (volgens mijn gps dan ). Die beste man snapte er ook niks meer van...

Kort daarvoor liep ik aan het eind van een andere straat, als er een autootje de straat in sjeest. Die had niet een heel klein beetje last van rookontwikkeling uit de uitlaat, de halve straat was voorzien van rook en het duurde even voordat die rook weg was. Ben benieuwd of hij het zelf doorhad, was zelf te laat om 'm erop te attenderen.

Oja die begrafenisauto heb ik ook meegemaakt, alleen waren ze een kist aan het inladen. Ik ben maar weg gelopen uit respect.

Later fietste ik nog langs die adres om te kijken of de auto al weg was. Dat was idd zo en heb ik de post alsnog in de bus gedaan van die woning.

Nou als die meneer regelmatig in zijn achteruitkijkspiegel kijkt, merkt hij het wel op..

Van de week liep ik een straat in stond een oude man met badjas voor een dichte deur.
Hij probeerde met een ijzerdraad zijn deur te openen want hij had zich buitengesloten.
Het lukte hem niet om binnen te komen toen heb ik aan hem gevraagd of ik iemand voor hem kon bellen.
Toevallig had een mobieltje bij me, hij gaf me het nummer en ik heb degene gebeld.
Die zou zo snel mogelijk langskomen met een sleutel. Heb er niet meer opgewacht want ik kon verder toch niks meer doen.
Toen ik een kwartiertje later er weer langs kwam was de man gelukkig weer binnen.

Dit is toch wel een aparte manier om mensen achter de bus te leren kennen.

Inderdaad Jahman63, dat is zeker een wat ongewone manier om een bewoner te leren kennen. Hij is je vast heel dankbaar voor de hulp. Dat is nog een service van een postbode.

Afgelopen donderdag had ik een invalwijk. De wijk in het dorp waar ik woon. Ik fiets langs een hondenuitlaatplaats naar een afgelegen huis en doe daar netjes de post in de bus. Ik had wel de vrouw met de twee rottweilers gezien die op die uitlaatplaats losliepen, maar er geen aandacht aan besteed.

Toen ik terugfietste om de post te gaan doen voor het oneven deel van die lange straat, hoorde ik die honden ineens heel hard blaffen. Ik ging wat sneller fietsen, maar voor ik het wist vlogen ze de straat over en kwamen ze allebei achter mij aan. Ik heel hard fietsen, maar ze waren supersnel en al blaffend probeerden ze allebei aan een kant van mijn fiets te komen en probeerden mijn benen te pakken te krijgen. Ik ben zo hard gaan fietsen als ik kon en gelukkig konden ze mij niet bijhouden.

Naar het geroep van het vrouwtje luisterden ze niet. Totdat ze riep met haar fluitje. Toen draaiden die kolerebeesten zich om en renden weg.

Ik had wel even de schrik te pakken. Lekker als die honden zomaar vanuit het niets aanvallen zeg. Ik had geeneens post in mijn handen maar fietste gewoon rustig langs. En wat als ik daar toevallig had gelopen ipv gefietst.

Ze zijn ergens een fietspad opgegaan. Heb ze niet meer gezien gelukkig. Het lijken mij onbetrouwbare honden. De volgende keer pakken ze zonder waarschuwing een klein hondje of een kind.

Aii vervelend is dat! Ik blijf altijd maar stil staan, met het idee (of in de hoop) dat ze het liefst in bewegende benen happen. Maar één keer ook niet, had een hond mijn enkel al te pakken en kon de baas nog maar net op tijd ingrijpen.

Die rothonden! Ze moeten hen afschaffen!!

@slagvaardige

kan je voorstellen dat je je rot geschrokken bent.
stilstaan en geen oogcontact maken .. en hopen dat het baasje snel ter plaatse is..